George Reuchlin, "hier maak ik geen vrienden mee" |
| inleiding over de inhoud van het boek met de titel "Gifgrond" jaar 2009 |
ROTTERDAM - Als vierde in rechtstreekse lijn van de oprichter van de Holland-Amerika Lijn had zijn vader graag gezien dat oudste zoon George Reuchlin ook een toppositie binnen de HAL zou vervullen. |
 |
| Maar hoewel de HAL bij jonkheer George Reuchlin van zijn kruin tot in zijn kleine teen zit, werd het een heel ander, maar niet minder enerverend bestaan. "Ik bleef kalm want het laatste wat je dan moet doen, is angst tonen, maar het liep mij natuurlijk in alle kleuren door de broek,'' vertelt George Reuchlin (71). Want als hij, zoals hij op een gegeven moment van plan was, dat boek zou schrijven over de illegale handel in chemisch afval, dan zouden ze hem wel even een paar betonnen schoenen komen aanmeten, ofwel hem spoorloos laten verdwijnen. Een andere keer bleek zijn auto te zijn gesaboteerd, waardoor hij niet meer kon remmen en sturen en in een weiland tot stilstand kwam. "Het was een spannende tijd,'' zegt hij laconiek. |
| Ondanks de dreigementen kwam het boek (Gifgrond-1983) over zijn tijd als
interim-directeur van de beruchte afvalverwerkingsbedrijven EMK in Krimpen aan den IJssel en Uniser Moerdijk, er toch. Maar veel plezier beleefde hij er niet aan. Het was Reuchlin zelf die bij justitie aangifte deed van de illegale giflozingen door zijn voorgangers bij EMK en Uniser. Maar toen hij later directeur van Ahoy was, werd hij er door de officier van justitie van beschuldigd zelf betrokken te zijn geweest bij de malafide praktijken. Een beschuldiging die justitie nooit hard heeft kunnen maken, maar die de maatschappelijke carrière van George Reuchlin kapotmaakte en hem financieel en zijn gezondheid op de rand van de afgrond bracht. "21 jaar lang heeft de landsadvocaat er alles gedaan om mij op de knieën te krijgen,'' vertelt Reuchlin. Jarenlang moest hij leven van geleend geld van vrienden en kennissen, tot hij uiteindelijk na jarenlang procederen erin slaagde de staat te dwingen tot betaling van zevenhonderdduizend Euro aan schadevergoeding, overigens heeft zelfs dat nog 12 jaar geduurd eer hij die "vergoeding" ook daadwerkelijk in handen had, wat mij betreft had dit wel zeven miljoen mogen zijn, de Staat der Nederlanden is een grote speler wat betreft zaken in de "doofpot" te duwen of onschuldige burgers bij voorbaat te beschuldigen van fraude, kijk alleen maar hoe de belastingdienst omgaat met mensen die zogenaamd worden verdacht van "toeslagfraude" anno 2019/2020. Duizenden burgers zijn in de armoede beland en hebben hun huis moeten verkopen, kortom ze zijn maatschappelijk geruïneerd! |
| Dit najaar moet zijn boek uitkomen over de moeizame strijd die hij en anderen, zoals journalist Willem Oltmans en defensiemedewerker Fred Spijkers of Geert Theunisse de Berger van het Radiozendschip Mi Amigo – moesten leveren om hun gelijk te halen in het gevecht met de Nederlandse staat. "Een zeer controversieel onderwerp waarmee ik zeker geen vrienden zal maken,'' aldus Reuchlin. De titel van het boek wordt "Het geschonden gelaat van de staat" (zie een kort verslag van dit boek onder dit verhaal) en het beschrijft een aantal gevallen waarin burgers door de staat zijn geschaad bij hun poging het hun aangedane onrecht vergoed te krijgen. "De staat belemmert opzettelijk met leugens en onfatsoen dat de burger zijn recht haalt,'' aldus Reuchlin. "Het gaat niet om mij, maar wat ik belangrijker vind, is dat ik met dit boek aantoon hoe de staat werkt als hij wordt bedreigd en mensen door de staat worden kapotgeprocedeerd. Dat is een bewuste strategie en geen ongelukje.'' Het zal zijn zesde boek worden. "Terwijl ik op school nooit meer dan een vijf voor een opstel heb gehaald,'' zegt Reuchlin. Met schrijven begon de jonkheer toen hij zijn baan als directeur van Ahoy moest opgeven. |
| En hoewel hij doelbewust een andere keuze had gemaakt dan als zoontje van de
directeur een loopbaan binnen de Holland-Amerika Lijn
te beginnen, laat zijn afkomst zich niet verloochenen. Hij ging naar school met Jan Goudriaan, de latere directeur van rederij Van Nievelt Goudriaan. George Reuchlin schreef voor hem een boek, " De vlag gestreken" in romanvorm over de teloorgang van deze beroemde Rotterdamse scheepvaartmaatschappij, die vooral op Zuid-Amerika voer. Wellicht had zijn vader aanvankelijk ook wel graag gewild dat zijn oudste zoon als vierde in lijn van het redersgeslacht ook in de top van de Holland-Amerika Lijn zou komen. Vanzelfsprekend was dat allang niet meer toen hij in 1964 afstudeerde, de Reuchlins waren nog steeds een bekende Rotterdamse redersfamilie. Maar als oprichters waren ze al sinds het bijna faillissement van de HAL in 1932 alleen nog symbolisch aandeelhouder. De aandelen van de familie Reuchlin werden afgestempeld van 1000 naar 1 gulden. "Je bent dan een flink stuk van je vermogen kwijt.'' |
| George Reuchlin koos volgens eigen zeggen ook met opzet voor een carrière buiten de HAL. "Als zoontje van de directeur krijg je niet echt een eerlijke kans jezelf te profileren.''
Pas met het overlijden van zijn vader in 1998 kwam het besef weer boven nazaat in rechtstreekse lijn te zijn van de oprichter van de HAL en begon hij te verzamelen. "Ik ben wat dat betreft al een lange tijd een sluimerende vulkaan geweest. Als oudste erfde George Reuchlin het zilveren model van het eerste schip van de HAL, dat altijd op het bureau van zijn vader had gestaan. En het beeld van de drenkeling, gemaakt ter nagedachtenis van zijn grootvader Johan George Reuchlin (1874-1912) die ten onder ging met de Titanic. Wie bij hem thuis wordt uitgenodigd, wordt verwelkomd door tal van grote modellen en schilderijen van HAL-schepen. Om anderen te laten meegenieten van zijn verzameling, stelde hij samen met andere verzamelaars van maritieme voorwerpen een boek samen dat onlangs is gepresenteerd. "Ik heb in de laatste jaren een aardige verzameling opgebouwd, maar ik moet er nu ook een punt achter zetten, het is genoeg.'' Hij woont net over de grens in Duitsland met zijn derde vrouw Elke. "Drie keer is scheepsrecht, ik ben nu voor anker gegaan.'' Zijn bureau ligt bezaaid met paperassen, bouwstenen voor zijn boek over hoe de staat er alles aan doet je als burger op de knieën te krijgen, wat met George Reuchlin dus niet is gelukt. |
| Jhr. J.G. (Johan George) Reuchlin (71) is de nazaat van jonkheer Otto Reuchlin (1842-1924) die in 1873 samen met Antoine Plate (Rotterdam, 26 mei 1845 - Rotterdam, 23 december 1927, zie foto onder, de NV Nederlandsch-Amerikaansche Stoomvaart Maatschappij (NASM.), de latere Holland-Amerika Lijn, oprichtte. De Reuchlins zijn rond 1800 vanuit Zwitserland naar Nederland gekomen. Voordat hij de NASM oprichtte, was Otto Reuchlin wijnhandelaar en cargadoor (scheepsagent) aan de Stieltjesweg en de Wijnhaven. De Reuchlins zijn een van oorsprong Duitse familie van wie de bekendste, Johannes Reuchlin (1455-1522) een beroemd katholiek humanist was en van keizer Friedrich III de titel Pfalzgraf kreeg toegekend. Daar hebben de Reuchlins later in Nederland hun adelijke titel aan te danken. George Reuchlins vader Henri (1906-1998) was een van de laatste directeuren van de Holland-Amerika Lijn voordat de rederij werd verkocht aan de Amerikaanse Carnival Corporation. George Reuchlin zelf is vernoemd naar zijn grootvader jhr. Johan George Reuchlin (1874-1912), die als HAL-directeur meevoer op de eerste reis van de Titanic en behoorde tot de 1522 slachtoffers die zijn verdronken, het lichaam van Johan George Reuchlin is nooit gevonden of geborgen. Twee van de drie Nederlanders aan boord van de Titanic waren Hendrik Bolhuis, die werkte als kok aan boord van de Titanic en Wessel van der Brugge was stoker aan boord van de Titanic. Beiden zijn omgekomen en hun lichamen zijn nooit geborgen. |
 .png) |
 |
|
The Ancestor Company Alle rechten voorbehouden, Bron:  Met dank aan diverse archiefinstellingen voor het beschikbaar stellen van bepaalde afbeeldingen en feiten. Copyright © Genealogybos.com 2024. |
Korte inleiding over het boek van George Reuchlin - "Het geschonden gelaat van de staat." |
| Het grove onrecht dat de Nederlandse Staat haar burgers aandoet en de verfoeilijke rol van de landsadvocaat. |
| Het geschonden gelaat van de Staat toont aan dat onrechtmatige en soms misdadige gedragingen door de Staat der Nederlanden geenszins incidenten zijn, maar tot een vast patroon zijn gaan behoren om een door de overheid onrechtmatig beschadigde burger van zijn recht te beroven om een redelijk en billijke schadevergoeding te krijgen.
De landsadvocaat bekleedt daarbij als juridische spreekbuis van de Staat een hoogst bedenkelijke actieve rol. De auteur beschrijft aan de hand van zijn eigen strijd en meerdere gevallen dat de Staat structureel het recht op schadevergoeding probeert te frustreren door processen jarenlang te rekken en de burger zodoende kapot procedeert. Aan de kaak wordt gesteld hoe de landsadvocaat jaarlijks zijn eigen zakken vult met miljoenen euro's gemeenschapsgeld door met intimidatie en allerhande chicanes uit de juridische trukendoos geboden oplossingen blokkeren. |
| Reuchlin zoekt verklaringen hoe het kon gebeuren dat de journalist Willem Oltmans jarenlang in zijn werk werd gedwarsboomd door Buitenlandse Zaken; de medewerker van Defensie, het leven van Fred Spijkers werd tot een hel gemaakt omdat hij opkwam voor de waarheid; de (wrakken) Berger Geert Theunisse zijn recht op bergingsloon werd onthouden en hoe vele anderen, die door de overheid onrecht waren aangedaan door dezelfde overheid bewust maatschappelijk, fysiek en psychisch in de vernieling werden geholpen. |
| George Reuchlin (1938) begon zijn carrière als bedrijfsjurist bij een scheepvaartconcern in Rotterdam. Toch lokte hem een commerciële functie meer dan een juridische staffunctie. In 1974 richtte hij samen met anderen één van de eerste organisaties op voor interim-management. Hij was onder meer betrokken bij de sanering van de Afvalverwerking Rijnmond, het in opspraak geraakte bedrijf voor verwerking van chemisch afval Uniser en het oliereinigingsbedrijf Verhoeven. Over de afvalscene, waarin vooral criminelen hun graantje meepikten van de welvaartsmaatschappij, schreef Reuchlin zijn sleutelroman "Gifgrond". |
| George Reuchlin heeft diverse boeken geschreven en uitgebracht onder andere deze: Waltzing on the Waves (Walsen op de golven) gaat over de orkesten en hun muziek aan boord van de passagiersschepen van de Holland Amerika lijn. Hieronder wat afbeeldingen van zijn boeken: |
 |
| Bronnen: Bol.com. boekhandel, de Slegte, boekwinkeltjes.nl, Uitgeverij Gopher, Antiqbook en vele anderen waarvan ik de naam niet heb kunnen achterhalen. |
|
The Ancestor Company |
|