Het verhaal van Gert (Gary) Eichenwald Joodse onderduiker (1942-1945)

Er bestaan van deze webpagina ook vertalingen van in het Engels en Duits

Ter kennisgeving.

Persoonlijk ben ik aan de hier genoemde families niet verwant en aan meerdere families overigens die op mijn website staan vermeld, maar dit terzijde.
Dit verhaal en menig andere verhalen zijn puur ontstaan uit belangstelling en toeval, aangezien ik via een andere familie, die ik op dat moment aan het onderzoeken was, op de familie Heumann stuitte, zodoende groeide mijn belangstelling, u mag het ook nieuwsgierigheid noemen.
(er worden overigens twee families Heumann vermeld op de website maar kon hier geen verwantschap in ontdekken)
De verhalen zijn over het algemeen ontstaan vanwege mijn genealogisch onderzoek door de jaren heen die sterk mijn aandacht kregen, ik heb er zelfs een aparte webpagina over gemaakt en deze vind u HIER.
Alle foto's hier op deze pagina zijn door de webmaster voor 80% handmatig ingekleurd.

Het verhaal over Gert (Gary) Eichenwald, onderduikertje in Soerendonk, Noord Brabant (1942-1944)

november 2019

Joods onderduikertje Gert (Gary) Eichenwald tussen zijn ouders (1942), net voordat het gezin abrupt wordt gescheiden.

Aanleiding tot dit verhaal

René Vos is de oorspronkelijke auteur van dit verhaal, aangezien dit een hernieuwde uitgave is van het verhaal over Gert (Gary) Eichenwald, heb ik de teksten van René zoveel mogelijk in tact gelaten met alleen hier en daar een noodzakelijk correctie.
Deze hernieuwde uitgave is tot stand gekomen om dat ikzelf de Engelse versie van dit verhaal heb geschreven/vertaald met een aantal aanvullingen die zijdelings betrekking hebben op het verhaal over de familie Bloem en de familie Eichenwald.
Ik ben al meer dan 20 jaar genealogisch onderzoeker, zie mijn website onderaan deze pagina.
met vriendelijke groet "The Ancestor Company" eigenaar en webmaster van Genealogybos.com

In 2011 schreef Rene Vos, het boek ‘Gebroken Vleugels’ Luchtoorlog boven de gemeente Cranendonck en Hamont-Achel 1940-1945.
Bij het uitwerken van het hoofdstuk Pilotenhulp kwam René in contact met Foppe de Lang uit Nuenen, hij leverde onder andere informatie over de pilotenhulp.
In datzelfde jaar schreef Jac. Biemans zijn bevindingen over de Maarheezer verzetsgroep “De Vrijbuiters”, enige tijd geleden was er wederom contact met Foppe de Lang met de vraag of René de familie Bloem uit Soerendonk kende.
De familie zou gedurende de Tweede Wereldoorlog Joden onderdak verschaft hebben, via deze informatie kwam René na 70 jaar in contact met Gert Eichenwald, nu genaamd Gary Eichenwald, 83 jaar (ten tijde van schrijven in 2013) en wonend in Boynton Beach, Florida. We kijken terug op zijn onderduikperiode in Soerendonk.

Joodse familie Eichenwald verhuist naar Eindhoven

Als inleiding op het onderstaande verhaal het volgende;
Na de vermeende benoeming van Adolf Hitler tot Rijkskanselier op 30 januari 1933 gaat het met Duitsland maatschappelijk gezien bergafwaarts en maken de Duitse Joden zich op voor een onzekere toekomst.
De honger voor het nastreven van de idealen van Adolf Hilter en die van zijn partij, de NSDAP (Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij), was verre van gestild.
De twee belangrijkste idealen van Hitlers politiek waren, het verruimen van Duits grondgebied (Lebensraum) en als tweede de extreem-racistische nazi-ideologie.
Hierin moest het Arische ras als ‘Übermenschen’ worden beschouwd, dit leidde zoals bekend tot de systematische uitroeiing van miljoenen ‘Untermenschen’, oftewel "genocide.

Systematisch tegenwerken van Joden in het algemeen
Deze groep bestaande uit Joden, Slavische volken, Roma’s, Sinti’s, Gehandicapten, kortom alles wat niet paste in de ideologie van de Partij waren een potentiëel gevaar voor het arische ras en stonden vanaf de opkomst van het NSDAP al onder grote druk.
Het is dan ook eind dertiger jaren dat vele joden een veilig heenkomen zochten en naar bijvoorbeeld Nederland vluchtten.
Zo ook de Joodse familie Eichenwald, zij verhuisden in 1933 vanuit hun woonplaats Benrath, Düsseldorf, Hauptstraße 46 naar Nederland en komen terecht in Eindhoven.
Hier vestigen ze zich aan de Albert van Nassaustraat 18. (hoekhuis, tegenwoordig de Nassaustraat en bijna alle huizen uit die tijd zijn vervangen door nieuwbouw)
Zij hebben allen de hoop, net zoals de Nederlandse regering deze ook heeft, dat Nederland neutraal zal blijven en zodoende hoopt men de oorlogsperikelen te kunnen ontlopen.
Niets blijkt minder waar als op 10 mei 1940 Hitler’s troepen met de aanval met codenaam: ‘Fall Gelb’ Nederland, België en Luxemburg binnen vallen.
Voor de Nederlandse bevolking en temeer voor haar Joodse vluchtelingen breekt een onzekere tijd aan.

Vluchten en/of emigratie
Net zoals vele andere Joden die in Nederland een veilig heenkomen zochten, maar ook in België en Frankrijk.
Diegenen die het zich financieel konden veroorloven zijn zelfs geëmigreerd naar onder andere Shanghai in China, via het Verenigd Koninkrijk naar de Verenigde Staten en in enkele gevallen zelfs naar Chili in Zuid Amerika.

Rustige en vriendelijke man

De familie Eichenwald die in dit verhaal centraal staat woont dan al zeven jaar met zoon Gert in Eindhoven.
Gert is geboren op 2 juni 1930 en is ten tijde van het uitbreken van de oorlog dus tien jaar.
Het gezin bestaat verder uit vader Walter Eichenwald, geboren op 3 december 1900 en moeder Thea Eichenwald-Heumann, geboren op 30 juli 1900.
Vader Walter Eichenwald is handelaar (marskramer) en bezoekt met zijn koffers met handelswaar de dorpen in de omgeving van Eindhoven, volgens geïnterviewde mensen uit Nuenen was hij een rustige en vriendelijke man.

Onderduiken in Soerendonk 1942

De bovenstaande foto geeft al aan dat het de Duitsers menens was; Joodse Wijk en het kleine bordje eronder geeft het volgende aan "voor Wehrmacht-soldaten verboden"

Op 19 mei 1941 besloot de top van het Duitse Reischkommissariat (zijnde Seyss-Inquart de Rijkscommissaris voor Nederland en vier commissaris-generaals) dat alle Joden in Nederland moesten verdwijnen. (Endlösung)
Nadat de Duitse bezetter in Nederland al beperkende maatregelen tegen Joden had ingevoerd, zoals de borden met de tekst "Verboden voor Joden" zie afbeelding, begonnen de eerste deportaties in 1942.

In juli 1942 krijgen vele Joden een oproep om zich te melden voor een keuring in het doorgangskamp Westerbork.
Voor de familie Eichenwald breekt er een onzekere tijd aan en men besluit onder te duiken, Vader Walter Eichenwald duikt samen met de oom van Gert, Paul Blumenfeld, onder bij een gezin in Nuenen, dit nadat hij zijn vrouw Thea en zoon Gert onder heeft gebracht bij een goed bevriende kennis namelijk de Familie Bloem in het Cranendoncks bos, perceel nr. 119 (nu Bospad 2 ) te Soerendonk.
De familie Bloem woont daar in het Cranendonckse Bos met vader (Hendrik) en moeder (Lucia) en hun 9 kinderen.

Henry, Paul en Walter waren zwagers, Henry was getrouwd met Martha (Maddi) Heumann, Paul was getrouwd met Helene (Lene) Heumann en Walter met Therese (Thea) Heumann, drie Heumann-zussen, lees het verhaal over deze drie zussen hier .
Walter had nog een broer Otto die was gehuwd met Ruth Albersheim, lees hun aangrijpende verhaal HIER.

De familie Bloem staat in dit verhaal niet echt centraal maar is wel de aanleiding tot het initiëren van dit en vele andere verhalen, maar staan symbool voor hen die zich niet de les lieten lezen door de Duitse bezetter, ze zijn gelovig en hadden een nuchtere kijk op het leven.

De familie Bloem verhuist uit het dorp Ruurlo, Gelderland medio 1921 naar de boerderij grenzend aan het Cranendonckse bos in Soerendonk.
Tien kinderen werden officieel uit dit huwelijk geboren, maar één dochter stierf op 9-jarige leeftijd in 1918, de oudste zoon Leo werd geboren in Utrecht in 1902 vóór het officiële huwelijk in 1907.
Gert Eichenwald zou alle negen kinderen Bloem ontmoeten in de twee en een half jaar dat hij ondergedoken was bij het gezin Bloem.

Een mooi slot van dit verhaal mag dan wel het resultaat zijn van innige waardering door de Joodse gemeenschap voor de hulp die de familie Bloem gaf, *waarover later meer. ( zie hieronder een korte familiesamenstelling van de familie Bloem.)

Het gezin Bloem aan het Cranendoncks Bos (perc. Nr. 119)

Beperkte stamboom van deze Bloem-familie

Parenteel van Adrianus Wilhelmus Bloem

1 Adrianus Wilhelmus Bloem is geboren op woensdag 6 maart 1844 in Bergharen (Gld). Adrianus trouwde met Geertruida Johanna Bolderdijk. Geertruida is geboren op vrijdag 29 juli 1859 in Batenburg (Gld).

Kind van Adrianus en Geertruida:

2 Hendrik Willem Bloem is geboren op maandag 23 februari 1880 in Batenburg (Gld), zoon van Adrianus Wilhelmus Bloem (zie 1) en Geertruida Johanna Bolderdijk. Hendrik is overleden op dinsdag 9 juli 1968 in Weert (Lim), 88 jaar oud.

Adres:

van 16-12-1966 tot 09-07-1968

Tongelresestraat 17, Eindhoven (Nb)

Hendrik trouwde, 27 jaar oud, op woensdag 15 mei 1907 in Batenburg (Gld) met Lucia van de Koolwijk, 28 jaar oud. Lucia is geboren op maandag 7 april 1879 in Batenburg (Gld), dochter van Henricus van de Koolwijk en Antonia van Ooijen. Lucia is overleden op woensdag 19 juli 1961 in Maarheeze (Nb), 82 jaar oud.

Kinderen van Hendrik en Lucia:

1 Leopoldus Antonius Marie (Leo) Bloem, geboren op dinsdag 26 augustus 1902 in Utrecht. Volgt 3.

2 Adrianus Hendrikus (Adriaan) Bloem, geboren op zaterdag 7 maart 1908 in Bergharen (Gld). Volgt 4.

3 Henrica Adriana (Riek) Bloem, geboren op woensdag 5 mei 1909 in Bergharen (Gld). Riek is overleden op maandag 14 oktober 1918 in Ruurlo (Gld), 9 jaar oud.

4 Gerardus Johannes Antonius Bloem, geboren op dinsdag 21 juni 1910 in Bergharen (Gld). Volgt 5.

5 Antoon Hendrik (Toon) Bloem, geboren op zaterdag 9 september 1911 in Ruurlo (Gld). Toon is overleden op dinsdag 16 februari 1999 in Weert (Lim), 87 jaar oud.

6 Hendrik Petrus (Hein) Bloem, geboren op dinsdag 29 april 1913 in Ruurlo (Gld).

7 Lucia Johanna (Zus) Bloem, geboren op woensdag 22 juli 1914 in Ruurlo (Gld).

8 Wilhelmina Johanna (Mien) Bloem, geboren op vrijdag 29 juni 1917 in Ruurlo (Gld).

9 Cornelius Henricus (Cor) Bloem, geboren op zondag 19 januari 1919 in Ruurlo (Gld).

10 Hendrica Maria (Riek) Bloem, geboren op vrijdag 18 februari 1921 in Ruurlo (Gld). Volgt 6.

3 Leopoldus Antonius Marie (Leo) Bloem is geboren op dinsdag 26 augustus 1902 in Utrecht, zoon van Hendrik Willem Bloem (zie 2) en Lucia van de Koolwijk. Leo trouwde, 24 jaar oud, op dinsdag 23 augustus 1927 in Budel (Nb) met Maria Biessen, 29 jaar oud. Maria is geboren op maandag 25 juli 1898 in Budel (Nb), dochter van Theodorus Biessen en Maria Elisabeth Jansen.

4 Adrianus Hendrikus (Adriaan) Bloem is geboren op zaterdag 7 maart 1908 in Bergharen (Gld), zoon van Hendrik Willem Bloem (zie 2) en Lucia van de Koolwijk. Adriaan is overleden op dinsdag 14 april 1992 in Weert (Lim), 84 jaar oud. Adriaan trouwde, 34 jaar oud, op vrijdag 6 november 1942 in Weert (Lim) met Gertruda Petronella Schroeten, 28 jaar oud. Gertruda is geboren op vrijdag 17 april 1914 in Stramproy (Lim), dochter van Jacobus Schroeten en Petronella Elisabeth Creemers.

5 Gerardus Johannes Antonius Bloem is geboren op dinsdag 21 juni 1910 in Bergharen (Gld), zoon van Hendrik Willem Bloem (zie 2) en Lucia van de Koolwijk. Gerardus is overleden op maandag 10 mei 2010, 99 jaar oud.

Historie:

Was jarenlang de overbuurman van de auteur René Vos waarmee hij als jeugdige vele nachten bijenkasten ging verplaatsen.
Hij vertelde dan vaak over die oorlogsperiode die geheimzinnig en avontuurlijk was.

Gerardus trouwde, ongeveer 35 jaar oud, omstreeks 1945 met Marie Duisters.

6 Hendrica Maria (Riek) Bloem is geboren op vrijdag 18 februari 1921 in Ruurlo (Gld), dochter van Hendrik Willem Bloem (zie 2) en Lucia van de Koolwijk. Riek trouwde, 22 jaar oud, op maandag 8 november 1943 in Maarheeze (Nb) met Jacobus Franciscus Mathias Schroeten, ongeveer 23 jaar oud. Jacobus is geboren omstreeks 1920 in Nederweert (Lim), zoon van Jacobus Schroeten en Petronella Elisabeth Creemers.

Persoonskaarten van Hendrik Willem Bloem en Lucia van de Koolwijk + kaart kinderen

Bronnen o.a. WieWasWie en het CBG, met dank aan mevr. F.Peelen

Onderduiken bij de familie Bloem

Joden die hier in Nederland woonachtig waren en het gevaar van deportatie aan zagen komen, althans de meesten en lang niet allemaal, zochten hun heil in de onderduik en zodra de politie aan de deur van je woonadres niemand meer aantrof kwam het onderstaande bericht in de krant te staan:

Dit betreft dus de familie Eichenwald;
De Hoofdcommissaris van Politie te Eindhoven verzocht opsporing, aanhouding en voorgeleiding van Walter Eichenwald, wonende te Eindhoven.
Hij word ervan verdacht van woonplaats te zijn veranderd zonder de daartoe vereiste vergunning te hebben verkregen.
Met deze omschrijving werden joden aangeduid die waren ondergedoken. Algemeen Politieblad, nr 36, 10 september 1942, 1028, bericht 1904.

Dit soort aankondigingen betrof niet alleen Walter Eichenwald maar ook zijn zwager Paul Blumenfeld en de vele andere Joden die waren ondergedoken, kortom ze waren vanaf dat moment "vogelvrij" verklaard.

Gert (Gary) vertelt verder;

Gert vertelt nadat hij en zijn moeder bij de familie Bloem werden ondergebracht, zijn nicht Gaby de dochter van zijn oom Paul Blumenfeld, die ondergedoken zat in Nuenen, provincie Noord-Brabant, Helena Blumenfeld-Heumann en Gaby waren ondergedoken bij de familie Paddenburg in Soest.
(Gaby zou pas in oktober 1944 na het overlijden van haar moeder Helena Blumenfeld-Heumann ondergebracht worden bij de familie Bloem)

Zo werd de familie van de ene op de andere dag uit elkaar gerukt en woonde ze, in de hoop niet ontdekt te worden, verspreid over het land in Nuenen, Soerendonk, Budel en Soest.

Wij als onderduikers, vertelt Gert, zaten in een schuilhut in een bos achter de boerderij van de familie Bloem.
Er waren zo’n elf kleine eilandjes van vijf tot zes meter met water ertussen, ze waren gehuisvest in een hut van stro waar ze ’s nachts veel last van ratten hadden.
Zijn moeder had dan ook een stok naast het bed liggen om ze weg te jagen.
In het bos stonden twee oude T- Fords, de ene werd gebruikt door ondergedoken piloten (waarover later meer) en in de andere speelde Gert.
Als bewaking had de Fam.Bloem ganzen die als waakhonden dienden en aan je broekspijpen hingen als je langs hun heen wilde.
Twee keer per dag kwam meestal Hendrik of Cor ons eten brengen, het eten zat in een emmer verstopt waarmee ze gingen melken.

Bij deze foto is een krantenartikel gevoegd van de Eindhovens Dagblad van 18 oktober 2017, lees hier

Wiel Peerlings uit Soerendonk vertelt een passage uit het boek Broken Wings;

In deze boerderij zaten piloten en/of vliegtuigbemanning en Joodse onderduikers maar ook andersoortige onderduikers, bijvoorbeeld die voor de verplichte tewerkstelling in Duitsland zich verborgen hielden. (arbeitseinsatz)
Deze onderduikers hebben met een schop en kruiwagen een vijver uitgegraven van zo’n tachtig meter lang en tien meter breed.
Het zand werd met de kruiwagen achter de bosrand gereden, hier maakte men van het zand/grond/aarde een berg, onder deze "berg" zat een grote schuilkelder verborgen.
In het bos bij de boerderij stonden twee oude T-Ford cabines, hier sliepen de Joodse onderduikers in.
In één van deze sloopauto’s werden varkens illegaal vetgemest, de onderduikers moesten per slot van rekening ook eten nietwaar.
Na de oorlog kon je op de afgegraven vijver roeien, door de geallieerde jachtvliegtuigen waren namelijk grote benzinetanks afgeworpen.
Door deze door de helft te zagen waren er bootjes van gemaakt, daar kon je tegen betaling op die uitgegraven vijver mee varen/roeien.

(zie onderstaande Google maps foto hoe de vijver er vandaag de dag nog steeds uitziet, Google maps

Gert (Gary) vervolgt het verhaal .........

Met Pasen of met de Kerstmis, verteld Gert, aten we bij hoge uitzondering een ganzenei.
Volgens Gert werd de Familie Bloem ook geholpen door Veldwachters zo komen de namen van de Marechaussees Frans van Riel en ene Willem Vermaazen voor en de naam Dick Albers werd genoemd.
Ook kwam er wel eens een Non met zo’n kap op haar hoofd, deze non, die tevens verpleegster was, moet naar alle waarschijnlijkheid Soeur Eugene Knippenberg, van de Goddelijke Voorzienigheid, zijn geweest.
In een gesprek met Greet Albers-Dings, gehuwd met Dick Albers en gedurende de oorlog actief in het verzet vanuit hun postkantoor in Maarheeze, wordt verteld dat ze Gert en zijn moeder en Gaby weleens heeft gezien bij de familie Bloem.
Volgens Greet was de Bloem familie erg op ze gesteld, Greet hoorde na de bevrijding niets meer van hen, maar volgens de auteur is het contact na jaren hersteld en zijn brieven en foto's verstuurd.

De laatste maal.........

Slechts één keer komt de vader van Gert per fiets vanuit Nuenen naar Soerendonk bij hen op bezoek.
Dit is een gevaarlijke onderneming en de kans op ontdekking is groot, vandaar dat het maar bij die ene keer blijft.
Dit bezoek blijkt ook de laatste keer te zijn dat Gert zijn vader zou zien.

Verraad en deportatie

Nog geen jaar na het onderduiken, slaat het noodlot toe. Gert's vader, Walter Eichenwald en zijn Oom Paul Blumenfeld, die ondergedoken zaten in Nuenen worden *verraden en op woensdag 23 juni 1943 gearresteerd.
Op doorgaand transport van Eindhoven naar Westerbork wordt Walter Eichenwald samen met zijn zwager Paul Blumenfeld op 25-6-1943 om 11.50 uur ingesloten in het politiebureau te Zwolle.
Bron: Historisch Centrum Overijssel, Politiearchief Zwolle, inv.nr. 57, nr 1088.

Ze worden de volgende dag om 9.00 uur verder getransporteerd naar Westerbork, drie dagen later op 29 juni 1943 gaan ze op transport naar Sobibor waar ze direct na aankomst op 2 juli 1943 samen met vele anderen worden vergast.
*Verschillende bronnen spreken elkaar tegen, de ene zegt "tijdens een razzia" en de andere bron spreekt over "verraad", ik houd het in het midden, zo'n "razzia" komt niet zomaar uit de lucht vallen dus waarschijnlijk is er sprake van verraad dat beide als gevolg daarvan zijn gearresteerd.

Direct na de arrestatie van Walter en Paul kreeg de familie Bloem bezoek van de SD (Sicherheitsdienst) uit Eindhoven die naar Joden zochten.
Toen ze vader Hendrik Bloem in hun auto wilden afvoeren, vertelde zoon Hein, dat er wel Joden op doortocht waren geweest, maar dat die vertrokken waren naar België, de heren van de SD geloofden het verhaal van zoon Hein en lieten vader Hendrik weer vrij.

Andere onderduikers bij de familie Bloem

Naast ons vertelt Gert, zaten er ook andere onderduikers die korter of langer waren onder gedoken.
Zo verbleef er voor een bepaalde tijd ook de Joodse Fam. de Vries, bestaande uit vader, moeder en zoon, ze zaten verstopt in de woonkamer tot ze vertrokken.
Naast de Joodse mensen, vertelt Gert, was er ook nog een Jos Bots een twintigjarige student van de Technische Hogeschool te Delft (tegenwoordig heet dat de TU te Delft).
Onderzoek heeft uitgewezen dat hij op het moment van schrijven (2013) woonachtig is in Valkenbug (L), ook was er een onderduiker die de Arbeitseinsatz wilde ontlopen, hiervan zijn geen verdere gegevens bekend.

Gert herinnert zich ook dat er Engelse en Amerikaanse piloten en/of bemanningsleden ondergedoken waren, hij herinnert zich een joods bemanningslid (Max Gottlieb) uit Chicago en een Canadees (Allen Vincent McIntosh, hierover later meer), met wie hij destijds speelde in de onderduikperiode.

Met betrekking tot deze drie bemanningsleden die samen met de B 17 Spirit van '76 hadden gevlogen (dit "Vliegende Fort" stortte neer in het "Starrenbos" tussen Haelen en Heythuysen in de provincie Limburg) en bij toeval om elkaar weer te ontmoeten met hulp van leden van het "verzet" op de boerderij van de familie Bloem, vervolgden ze later hun weg via de "Comet Escaping Line" via België enz.
Deze drie bemanningsleden waren: Elmer C. Gilcrease, Max Gottlieb en Francis J. McDermott,
De website van " Comet Escaping Line" is volledig in de Franse taal, maar er is een mogelijkheid om de verhalen in een andere taal te lezen, bijvoorbeeld Engels, klik hier voor de uitleg.

Notitie:
Van deze groep die ook wel de "Pilotenlijn" werd genoemd daar is later een TV serie over gemaakt "Secret Army" (1977-1979).
"De serie is bedacht door Gerard Glaiser, een voormalige RAF-piloot.
Hij baseerde zich op ware gebeurtenissen, die hij ontleende aan de Belgische verzetsgroep Comet Line, die werd geleid door de jonge Belgische Andrée de Jongh en aan de belevenissen van Group Captain William Randle.
De serie werd grotendeels opgenomen op locatie in België, terwijl ook werd gefilmd in Engeland in Norfolk.

Dit vliegtuig vloog in totaal 23 missies totdat het werd neergeschoten toen het terugkeerde van een aanval op Solingen op 30 november 1943

Drie geïdentificeerde bemanningsleden van links naar rechts: Allen Vincent McIntosh, piloot (1920-1949) Max Gottlieb (radio-operator en Gunner) en Elmer C.Gilcrease (Top Turret Gunner)
Allen Vincent McIntosh was een piloot wiens vliegtuig neerstortte, zie hieronder, hij behoorde niet tot de bemanningsleden van de "Spirit of '76", foto is waarschijnlijk genomen ± december 1943 of januari 1944 op de boerderij van de familie Bloem.
Twee van hen, Max Gottlieb en Elmer C.Gilcrease, waren per parachute uit de "Spirit of'76" bommenwerper gesprongen toen deze werd geraakt door "Flak".
Flak is een afkorting van Flugabwehrkanone, ook Fliegerabwehrkanone, was de benaming voor het Duitse luchtafweergeschut tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Allen Vincent McIntosh crasht met zijn Halifax van het 434th Squadron nabij Mönchengladbach, Duitsland.
Hij zit aanvankelijk gevangen, slaagt erin te ontsnappen en komt via het Maarheezer verzet bij de familie Bloem terecht
Allen Vincent McIntosh stierf in een vliegtuigongeluk in Trenton, Quinte West, Ontario Canada , 29 jaar oud.
U kunt meer lezen over dit tragische ongeluk in een krantenknipsel aan het einde van deze webpagina.

Hieronder worden " elf" bemanningsleden voorgesteld van de B 17-bommenwerper "Spirit of 76"
neergeschoten op 30 november 1943 (Raid on Solingen)

Het is vreemd dat elf mensen bekend zijn, omdat er altijd tien bemanningsleden aan boord van zo'n B17 waren, maar het feit is dat Thomas R. Batcha een piloot was en deel uitmaakte van de 95th Bomb Group waartoe ook de 'Spirit of' 76 " behoorde, Thomas R. Batcha heeft ook gevlogen met de" Spirit of '76 ", deze bommenwerper heeft in totaal 23 missies voltooid zoals eerder was te lezen op deze pagina.

Paul Edward Gregory 20-06-1915-19-11-2003 Bombardier, 8-missies (overlevende)
Uitleg van het woord "Bombardier":
Een bemanningslid van een bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht die verantwoordelijk is voor het ondertekenen en vrijgeven van bommen, uiteindelijk drukt de bombardier op een knop om de bom (meerdere) vrij te geven.

Robert C. Gilchrist 11-06-1919 - 01-03-1974 Co-Pilot (overlevende) Find a Grave
Elmer C. Gilcrease 24-10-1923 - 16-01-2002 Top Turret Gunner (overlevende) Find a Grave

Max Gottlieb ±1918 - 04-06-2017 (99 jaar geworden) Radio Operator & Gunner, 18 missies (overlevende) Max woonde ook in Boynton Beach, Florida, Verenigde Staten

Paul William Appleby 11-02-1921 - 13-03-1976 Staff Sergeant, Right Waist Gunner, 'The Spirit of '76", (krijgsgevangene en overlevende) zie Find a Grave

Arthur Charles Hensler Jr 16-11-1916 - 30-03-2003 Pilot (krijgsgevangene en overlevende) zie Find a Grave
Charles J. Higgins 23-06-1915 - 20-09-1984 Staartschutter (krijgsgevangene en overlevende) 7-missies, zie Find a Grave

Jack Buren Hyatt 07-05-1924 - 07-08-1997 links midden boordschutter, 9-missies (krijgsgevangene en overlevende)

William L. (Bill) Lohmann (geboortedatum onbekend) 30-11-1943 Navigator, 7-missies, Neergeschoten op 30-11-1943 in the B-17 #42-3317 'The Spirit of '76'.
Zijn lichaam werd bijna 8 maanden later gevonden, namelijk op 21 juli 1944 aan de oevers van de Maas in Kessel , 15 km ten NO van Roermond, Nederland, hij kwam met zijn parachute terecht in de rivier de Maas en is daarbij verdronken, Killed in Action (KIA) begraven op Amerikaanse begraafplaats Ardennes, Neupré, België

Francis J. McDermott 13-03-1916 - 12-01-1996 Ball Turret Gunner, 7-Missions, (krijgsgevangene en overlevende)

Foto illustreert de plaats van een "Ball Turret Gunner"

Thomas R. Batcha 01-07-1919 - 02-02-2004 Pilot (vloog 25 missies) Majoor Amerikaanse luchtmacht, Piloot in de Tweede wereldoorlog, nam ook deel in de Koreaanse oorlog en diende ook nog in Vietnam, zie Find a Grave
Meer info is te vinden op deze website " Comet escaping Line " deze website is geheel in de Franse taal geschreven, maar misschien toch de moeite van het bekijken waard.
Er is ook een kaart over hoe de vluchtroute precies ging, als je op de kaart wilt kijken, moet u naar beneden scrollen.

Rolverdeling in een "Vliegend Fort"

Eindelijk bevrijd

Gert vertelt dat ze altijd op hun hoede waren en uiteindelijk werden we op 22 september 1944 bevrijd door de Engelsen.
Iedereen was natuurlijk erg opgelucht en uitgelaten maar dat de nachtmerrie nog niet afgelopen was bleek toen we kort na de bevrijding het bericht kregen dat de moeder van mijn nichtje Gaby, die samen met ons bij de familie Bloem zat ondergedoken, op 8 oktober 1944 in het ziekenhuis te Amersfoort was overleden aan insuline tekort, omdat ze diabetes had en insuline niet langer beschikbaar was, Gaby was dus in feite "weeskind" geworden.
Boven de grote rivieren was Nederland nog niet bevrijd dat zou nog enkele maanden duren eer dat het ook daar was ontdaan van de Duitse bezetter.

Bevrijding van Nederland 1945

Het deel boven de grote rivieren in Nederland was nog steeds niet bevrijd, mensen in het westen van het land leden nog steeds een ernstige hongersnood, op 4 mei 1945 werd de overgave ondertekend op de Lüneburger Heide in Duitsland (zie foto hieronder) dit is een andere kijk op de zogenaamde gevestigde "Capitulation" van de Duitse bezetters die volgens historici officieel zouden hebben plaatsgevonden in het Hotel "de Wereld" in Wageningen, zie ook deze webpagina
Wageningen is niet 'de' stad van capitulatie of bevrijding, de vrede van Wageningen 1945 is een mythe en Prins Bernhard was pas aanwezig op 5 mei 1945 en de reden waarom hij aanwezig was, is een compleet mysterie, omdat hij geen enkele functie had om daar aanwezig te zijn.
Maar de gemeente Wageningen houdt deze mythe om welke reden dan ook graag in stand.

Luchtgevecht

Ter illustratie citeert de auteur René Vos een tekst uit zijn boek "Broken Wings" (lees hieronder)

De Canadese squadronleider Mackie, die was gestationeerd met het 274 ste squadron in Volkel, provincie Noord-Brabant, raakte betrokken met zijn Typhoon Hawker Tempest in een luchtgevecht boven Soerendonk met een Focke-Wulf Fw 190A-9, ongeveer 13.00 uur lokale tijd op 24 december 1944
De Focke-Wulf Fw 190A-9 werd bemand door Lt.Gerhard Rieckhoff van de 1/JG-6 (Jagers squadron oftewel in het Duits, Jagdgeschwader 6), de Duitse piloot had eerder op de dag twee Typhoons van het 440 ste Squadron boven de Belgische Ardennen neergeschoten, beide geallieerde piloten kwamen hierbij om het leven.
Het luchtgevecht eindigde in de vrije val van de Duitse Jager, de oorzaak was dat één van de vleugels er half was afgeschoten.

Het vliegtuig stortte neer op "De Kleine Bruggen" in Soerendonk, de exacte locatie is gelegen in de weide tussen de verbindingsweg Soerendonk-Maarheeze, De Kleine Bruggen en Kerkstraat, hemelsbreed is dit ongeveer 150 meter van de boerderij van de familie Bloem, als u vanaf de gemarkeerde plek (Google maps) naar beneden scrolt, ziet u de grote langwerpige vijver die tijdens de oorlogsjaren met de hand werd uitgegraven.

Het tijdelijk graf van Lt. Gerhard Rieckhoff gelegen aan ‘De Kleine Bruggen’

Na de bevrijding en de emigratie naar de Verenigde Staten

Gert (Gary) Eichenwald vervolgt zijn verhaal .........
Wij als de Eichenwald familie en Gaby Blumenfeld verzamelde zich na dit voorval met hun schamele bezittingen in Soest, provincie Utrecht, mijn oom Ernst Eichenwald, de broer van Walter, ontfermde zich daar over ons.

In Soest wachtten ze op de terugkeer van tante Martha (Maddi) Bernstein-Heumann, die het concentratie- en transitkamp Theresienstadt, Tsjechië, had overleefd. (oorspronkelijk heet het Terezín in het Tsjechisch)

Maddi werd gearresteerd op 5 juni 1944 op haar schuilplaats in de Van Straelenlaan 31, Soest, samen met haar man Henry, hun zoon Rolf en de leraar Benjamin Blankenstein, die hen een onderduikplaats had verschaft, Maddi, Henry en Rolf werden via Westerbork eerst gedeporteerd naar concentratie- en transitkamp Theresienstadt, Henry (als eerste) en Rolf (wat later dan zijn vader) werden vanuit Theresienstadt naar concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz, Polen getransporteerd en daar vergast.

Henry en Rolf stierven in Auschwitz en hun helper, Benjamin Blankenstein werd opgesloten in een gevangenis in Amsterdam, later werd hij overgebracht naar Kamp Vught en kwam vervolgens terecht in Sachsenhausen en uiteindelijk in Bergen-Belsen en stierf daar op 24 februari 1945 door uitputting en dysenterie.

Theresienstadt was vooral een doorgangskamp voor Joden die meestal snel naar Auschwitz-Birkenau of andere vernietigingskampen werden gestuurd.
Martha (Maddi) Bernstein-Heumann bleef achter in Theresienstadt , waarschijnlijk omdat ze een begaafd pianiste was, wellicht heeft ze dit kamp daarom wel overleefd.

Gert en zijn moeder Thea Eichenwald-Heumann emigreren op 13 mei 1947 met Gaby en zijn tante Martha Bernstein-Heumann en met een wederzijdse vriendin Johanna (Rie) de Hartog van Leeuwen naar de Verenigde Staten.
U kunt meer informatie vinden over deze webpagina familie Heumann en o.a. over Benjamin Blankenstein en Johanna (Rie) de Hartog van Leeuwen, inclusief een foto van de drie dames op de Dam in Amsterdam april 1947.

Het daaropvolgende sociale leven in de Verenigde Staten

Mijn oom Ernst, vertelt Gert, bracht ons naar Amerika en zorgde voor een ingericht huis en een baan voor mij en mijn moeder.
Mijn moeder ging werken in een ziekenhuis op de linnenafdeling en ik kreeg een baantje als monteur van elektrische motoren.
Met een onderbreking van één jaar in verband met mijn diensttijd in het Amerikaanse leger, hield ik me bezig met het repareren van elektrische motoren en later wasmachines.
In 1955 begon ik een eigen bedrijf en breidde dit bedrijf met uiteindelijk zo’n elf werknemers uit en in datzelfde jaar trouwde ik.
Gary (voorheen Gert) trouwde, 25 jaar oud, op zaterdag 6 augustus 1955 in New York City, Verenigde Staten, met Marcia Leah Drazner , 21 jaar oud.
Marcia is geboren op zaterdag 3 februari 1934 in de Bronx, New York, Verenigde Staten, dochter van Charles Drazner en Jeanette Glazeroff.
Marcia is overleden op zondag 27 mei 1990 in Santa Monica, Californië, Verenigde Staten, op 56-jarige leeftijd.
Gary en Marcia hebben twee kinderen: Fern Eichenwald en Wesley (Wes) Eichenwald.
Op ongeveer 61-jarige leeftijd trouwde Gary rond 1991 met Harriet, die ook alle e-mails voor Gary schrijft, als Gary die haar dicteert.

Rechtvaardig onder de Volkeren

In 2001 ging ik (Gary) met pensioen en sindsdien probeer ik de familie Bloem (postuum) de Yad Vashem te geven.
Yad Vashem betekent "Rechtvaardige onder de Volkeren", Yad Vashem is de officiële staatsinstelling van Israël voor het herdenken van de Joodse slachtoffers van de Holocaust en de redders van Joden.
Tot op heden is de erkenning geweigerd door de Israëlische staat.
Laat naast de Yad Vashem ook dit "verhaal" een blijk van waardering zijn voor de respectabele familie Bloem en de vele anderen die hieraan hebben bijgedragen.

Gert vertelt dat hij tot tranen was geroerd om te ervaren hoe vele jaren na de Holocaust, in de gemeente Cranendonck er nog steeds aandacht is voor de tragische oorlogservaring van de familie Eichenwald, Gert heeft achttien familieleden in de Holocaust verloren, Gary was diep getroffen vanwege het verlies van zijn vader op jonge leeftijd
Elke week ga ik naar de synagoge om een "Kaddish" te bidden, het gebed voor de overledene, voor mijn familie die stierf in de Holocaust.

Mijn moeder stierf op 28 september 1994, ik heb nog steeds een goed contact in Nederland met de dochter van Ben Blankenstein die verborg mijn neef Rolf, mijn oom Henry en tante Maddie.
Ze werden verraden door een Nederlandse vrouw uit Soest, die zelf onderduikers had, maar die buitte zij uit (andere bronnen spreken van een kennis) en werden vervolgens gearresteerd door de SS, allen stierven zoals eerder beschreven, behalve Maddi Bernstein-Heumann, die de kampen overleefde, de familie Blankenstein was zelfs op de bruiloft van mijn zoon Wesley in 2003.

De foto van Gary met het portret van zijn neefje Rolf is gemaakt in 2006 in Hilden, ten tijde van het leggen van twee “Stolpersteinen” oftewel struikelstenen voor Rolf en zijn vader Henry aan de Mettmannerstrasse, waar zij het laatst hadden gewoond, voor zij besloten te vluchten naar Nederland.
zie HIER een kort verslag gemaakt door het blad Der Spiegel in hetzelfde jaar 2006.

De familie Bloem is overigens na de oorlog vanuit Den Haag meerdere keren uitgenodigd om haar erkenning te krijgen.
Daar gingen ze echter niet op in, het was voor hun de gewoonste zaak van de wereld om mensen in nood te helpen, dit ondersteund door een diepe geloofsovertuiging.
Daarbij interessant om te vermelden dat Henrik Willem Bloem van Protestantse afkomst was en zijn vrouw Lucia van Koolwijk van Katholieke afkomst.
Een bekend spreekwoord uit lang vervlogen tijden is deze "Twee geloven op één kussen daar slaapt de Duivel tussen", aangezien Hendrik en Lucia meer dan vijftig jaar getrouwd zijn geweest, moet die "duivel" behoorlijk chagrijnig zijn geweest!

Bij hun trouwen spraken ze af dat de kinderen volgens de Katholieke leer werden opgevoed, iets waar Hendrik dan ook nauwgezet op toezag.

Een reden waarom de familie geen erkenning wou, is dat opeens zogenaamde 'verzetsmensen' naar voren traden aan het einde van de oorlog, een aantal van die 'zogenaamde verzetslieden' werden later ontmaskerd als oplichters.
Overigens waren er slechts een handvol van deze mensen die de familie Bloem kenden als "leden van het verzet" en deze ook vertrouwden zoals Gerrit Bloem vertelde.

Struikelstenen of Stolpersteine

Op 27 augustus 2009, vertelt Gert, was ik nog aanwezig bij de onthulling van drie stolpersteine (struikelstenen) op het trottoir voor het huis, waar de familie Eichenwald eens woonden, werden in de Hauptstraße 46 te Benrath, Düsseldorf, Duitsland drie Stolpersteine (struikelstenen) geplaatst ter ere van mijn vader Walter Eichenwald (1900-1943), mijn oom Paul Blumenfeld (1902-1943) en mijn tante Helene Heumann-Blumenfeld (1904-1944).
Ikzelf woon nu in Boynton Beach, Florida USA, ik wil de familie Bloem bedanken en dankzij hun en alle helpers uit die tijd zodat we kunnen genieten van een mooie oude dag.

Webpagina's die gemaakt zijn over de Eichenwald - Heumann - Albersheim families, klik op de familienaam om deze te bezoeken.

Vervolg over piloot Allen Vincent McIntosh (1920-1949)

Bronvermeldingen

Mijn dank gaat uit naar;
René Vos de auteur van de oorspronkelijke Nederlandse versie, uit 2013, voor zijn medewerking en uiteraard het fotomateriaal.
Foppe de Lang; Informatie over het Dorp Nuenen
Mevr.Thea Blankenstein uit Soest, Nederland voor de nodige aanvullingen en correcties.
Centraal Bureau voor de genealogie (CBG)
WieWasWie de grootste "gratis" genealogische website in Nederland, onderdeel van het bovengenoemde CBG.
Wikipedia and American Air Museum in Britain
AA kroniek uitgave 2011 nr. 3.
Interview mw. Greet Albers-Dings, Maarheeze
Interview mw. Lies van Gansewinkel-Bloem, Maarheeze
Wikipedia / De Holocaust
Persoonlijke mémoires en documentatie dhr. Gary (Gert) Eichenwald
Wesley Eichenwald voor het bezoeken van zijn collectie foto's van en over de fam. Eichenwald en aanverwanten.

Notitie:
Deze webpagina is op sommige punten aangepast en gecorrigeerd, het stamboomonderzoek heb ikzelf opnieuw uitgezocht met hulp van het CBG en WWW, mijn dank gaat uit naar mevr.F.Peelen die de persoonskaart van de familie Bloem heeft verzorgd.